Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych zdecydowały się przyjąć kandydatów ze ślepotą barw po raz pierwszy od ponad 25 lat. Ta pozornie niewielka decyzja sił zbrojnych USA spotkała się z dużą krytyką, zarówno ze strony wojska, jak i spoza niego.
Duża część tej niezgody była związana z obawami, że niewidomi na kolory żołnierze są mniej bezpieczni na polu bitwy niż ci z normalnym wzrokiem. Pojawiają się również pytania o to, czy faktycznie istnieje jakakolwiek korzyść dla żołnierzy z daltonizmem. wojskowe zasady dotyczące ślepoty barw.
Wojskowe zasady dotyczące ślepoty barw
W sierpniu 2009 roku Departament Obrony (DoD) wydał dyrektywę zakazującą dyskryminacji ze względu na rasę, kolor skóry i pochodzenie narodowe. Departament Obrony podjął również kroki w celu zapewnienia równego traktowania wszystkich członków służby bez względu na ich rasę lub pochodzenie etniczne.
Poniższe informacje mają na celu pomóc w zrozumieniu polityki DoD w zakresie równych szans i działań afirmatywnych.
Oświadczenie dotyczące polityki równych szans
The Równe szanse Departamentu Obrony Deklaracja Polityki stanowi, że dyskryminacja ze względu na rasę, kolor skóry lub pochodzenie narodowe jest sprzeczna z dobrym porządkiem i dyscypliną, podważa morale i pogarsza realizację misji. Deklaracja Polityki EO stwierdza ponadto, że każdy członek służb wojskowych powinien mieć równe szanse rozwoju i awansu.
Dyskryminacja jakiejkolwiek osoby ze względu na rasę, kolor skóry lub pochodzenie narodowe jest niezgodna z dobrym porządkiem i dyscypliną, ponieważ zachęca do podziałów wśród członków naszych sił zbrojnych i osłabia ich gotowość bojową poprzez podważanie zaufania między nimi. Zgodnie z tą polityką nie jest dozwolone, aby dowódca wojskowy lub inny przełożony wykorzystywał swoje uprawnienia do dyskryminowania jakiegokolwiek członka sił zbrojnych, ponieważ wypowiedział się on przeciwko rasizmowi lub stereotypom rasowym, które są obraźliwe dla innych.
Wdrożone i ograniczenia
Wojsko Stanów Zjednoczonych ma długą historię dyskryminacji i segregacji. Na początku XX wieku w armii amerykańskiej obowiązywała segregacja ze względu na kolor skóry. Afroamerykańscy żołnierze byli zmuszani do służby w oddzielnych jednostkach i nie mogli awansować powyżej stopnia sierżanta.
Od tego czasu wojsko USA przyjęło politykę zakazującą dyskryminacji ze względu na rasę, płeć lub orientację seksualną. Departament Obrony (DoD) ma również politykę przeciwko dyskryminacji ze względu na ślepotę barw. Podstawową ideą tej polityki jest to, że jeśli dana osoba nie może rozróżniać kolorów, nadal może wykonywać swoje obowiązki jako żołnierz wystarczająco skutecznie, aby spełnić standardy określone przez armię i DoD.
Polityka Departamentu Obrony przeciwko ślepocie barw nie jest nowa; istnieje od prawie 50 lat i działa bardzo dobrze dla tych, którzy mają jakąś formę niedoboru widzenia barw (CVD). Nie odnosi się ona jednak do wszystkich form CVD i są tacy, którzy uważają, że polityka ta musi zostać zmieniona, aby uwzględniała wszystkie rodzaje CVD i zapewniała równe szanse wszystkim ludziom, niezależnie od ich zdolności do prawidłowego widzenia kolorów.
Wyzwania stojące przed żołnierzami z daltonizmem
Niewidomi na kolory żołnierze stają przed wyzwaniami związanymi z ich karierą w wojsku. Istnieją pewne zasady, które zabraniają im służyć jako piloci lub snajperzy, ponieważ mają problemy z widzeniem koloru czerwonego i zielonego. Wynika to z faktu, że ślepota barw jest wadą wzroku.
Służba jako pilot lub snajper wymaga doskonałego wzroku, a bycie niewidomym na kolory z pewnością będzie stanowić wyzwanie. Istnieją jednak inne sposoby na służbę w siłach zbrojnych, które nie obejmują tych stanowisk.
Osoby niewidome na kolory mogą zostać wcielone do armii, ale nie mogą służyć jako piloci lub snajperzy, ponieważ mają trudności z rozróżnianiem kolorów czerwonego i zielonego. Istnieje kilka sposobów, w jakie żołnierz może zostać sklasyfikowany jako osoba z daltonizmem:
Niedobór widzenia barw czerwono-zielonych (CVD)
Niebiesko-żółte CVD
Całkowita ślepota barw
Wpływ na rozwój kariery i satysfakcję z pracy
Polityka i procedury stosowane przez pracodawców mogą mieć poważny wpływ na żołnierzy z daltonizmem. Mogą oni nie być w stanie wykonywać pewnych zadań, które wymagają wysokiego stopnia postrzegania kolorów. Ponadto obowiązujące zasady mogą również wpływać na rozwój ich kariery i satysfakcję z pracy.
Jeśli jesteś niewidomym na kolory żołnierzem, powinieneś wiedzieć o następujących wyzwaniach:
Wyzwanie 1: Niewidomi na kolory żołnierze mogą nie być w stanie wykonywać zadań wymagających wysokiego stopnia postrzegania kolorów.
W niektórych przypadkach żołnierze muszą wykonywać zadania wymagające wysokiego stopnia postrzegania kolorów. Obejmują one takie zadania, jak naprawa pojazdów, czytanie map i pilotowanie samolotów w warunkach bojowych. Osoby z daltonizmem mogą nie być w stanie wykonywać tego typu zadań z powodzeniem, ponieważ nie mają wystarczająco dobrego widzenia kolorów, aby widzieć obiekty dokładnie lub wystarczająco szybko. Możesz również potrzebować pomocy innych osób, aby skutecznie wykonywać te zadania. Może to prowadzić do opóźnień w wykonaniu zadania lub nawet niepowodzenia, jeśli inna osoba jest w tym czasie niedostępna.
Wyzwanie 2: Niewidomi na kolory żołnierze mogą cierpieć z powodu obniżonej satysfakcji z pracy, jeśli nie będą w stanie pomyślnie wykonywać przydzielonych im obowiązków.
Ważne jest, aby każdy żołnierz czuł się zadowolony ze swojej pracy, ponieważ może to wpłynąć na to, jak dobrze radzi sobie na polu bitwy lub podczas misji w czasie pokoju. Jeśli żołnierz z daltonizmem nie może skutecznie wykonywać swojej pracy, może czuć się rozczarowany swoimi wynikami, co może obniżyć jego morale. Może to być szczególnie niebezpieczne, jeśli żołnierz służy w strefie walk; jeśli wpadnie w depresję lub przygnębienie, może to wpłynąć na jego wydajność i narazić siebie lub innych na niebezpieczeństwo.
Strategie pokonywania wyzwań
Polityka zatrudniania bez względu na kolor skóry opiera się na założeniu, że różnice rasowe i etniczne nie mają wpływu na wydajność pracy. Założenia te ignorują jednak fakt, że mniejszości rasowe i etniczne często spotykają się z dyskryminacją w miejscu pracy.
Dobrą wiadomością jest to, że politykę zatrudniania bez względu na kolor skóry można zmodyfikować, aby wyrównać szanse mniejszości.
Oto kilka strategii pokonywania wyzwań:
Zrozumienie własnych uprzedzeń. Badania pokazują, że nawet osoby, które uważają, że nie są uprzedzone, mogą mieć nieświadome uprzedzenia wobec osób różnych ras lub grup etnicznych. Uprzedzenia te mogą być wywoływane przez tak proste rzeczy jak imię lub zdjęcie, co może mieć wpływ na decyzje o zatrudnieniu, nawet jeśli nie zdajesz sobie z tego sprawy.
Zapoznaj się ze szkoleniem dotyczącym nieświadomych uprzedzeń i podejmij kroki w celu zmniejszenia ich skutków. Możesz zacząć od przeczytania o rodzajach uprzedzeń, które wszyscy mamy i o tym, jak mogą one wpływać na nasze procesy decyzyjne, na przykład za pomocą Harwardzkiego Testu Niejawnych Skojarzeń (IAT). Następnie możesz dowiedzieć się więcej o tym, jak zmniejszyć te efekty za pomocą technik takich jak medytacja uważności i ćwiczenia krytycznego myślenia.
Przejdź szkolenie w zakresie skutecznego przeprowadzania rozmów kwalifikacyjnych, aby nieumyślnie nie ujawniać swoich uprzedzeń podczas rozmów kwalifikacyjnych lub innych interakcji w miejscu pracy z różnymi kandydatami. Pomoże to upewnić się, że kandydaci nie są odsiewani ze względu na rasę lub pochodzenie etniczne - i że nie odrzucasz wykwalifikowanych kandydatów z powodu nieświadomych uprzedzeń.
Programy szkoleniowe, narzędzia i technologie
Dostępne są programy szkoleniowe, narzędzia i technologie, które pomagają niewidomym na kolory żołnierzom przezwyciężyć ich ograniczenia. Obejmują one:
Testy widzenia kolorów. Testy widzenia kolorów są standardowym narzędziem przesiewowym stosowanym przez wojsko w celu ustalenia, czy żołnierz ma wadę wzroku. Testy te mogą być przeprowadzane osobiście lub online i są dostępne w wielu językach. Jeśli chcesz poddać się takiemu testowi, poproś rekrutera o informacje na temat tego, gdzie się udać i czego będziesz potrzebować (np. dowodu osobistego lub aktu urodzenia).
Oprogramowanie do treningu postrzegania kolorów. To oprogramowanie pomaga osobom z normalnym widzeniem kolorów nauczyć się interpretować kolory tak, jak wyglądałyby one dla osoby z niedoborem kolorów (na przykład osoby z czerwoną/zieloną ślepotą barw). Oprogramowanie wykorzystuje grafikę i wizualizacje, które pozwalają użytkownikom zobaczyć, jak różne kolory wyglądają, gdy patrzy się na nie przez różne soczewki ślepoty barw.
Soczewki kontaktowe dla osób niewidzących kolorów (aka Kontakty dla osób niewidomych na czerwono-zielony kolor colorkinds). Kontakty te wykorzystują specjalne filtry, które pomagają osobom z niedoborem koloru czerwonego/zielonego rozróżniać te kolory, wzmacniając je w celu lepszej identyfikacji i rozpoznawania. Kontakty te można kupić online lub w niektórych gabinetach optometrystycznych; nie są one jednak przeznaczone do celów prowadzenia pojazdów i powinny być noszone wyłącznie podczas wykonywania zadań niezwiązanych z prowadzeniem pojazdów, takich jak czytanie dokumentów lub oglądanie filmów w telewizji.
Wojskowa ślepota barw jest ważną kwestią dla wielu osób w siłach zbrojnych. Jednak często jest to bardzo trudny temat do omówienia z przełożonymi lub działami zasobów ludzkich. Poniższe sugestie mogą być pomocne w kontaktach z przełożonymi lub działem HR w sprawie obaw związanych ze ślepotą barw:
Wyjaśnij, że szukasz informacji o tym, jak kontynuować proces składania wniosku i chcesz się upewnić, że dobrze rozumiesz ich zasady.
Poinformuj ich, że nie prosisz o specjalne traktowanie, ale chcesz być traktowany na równi.
Zapytaj, czy dostępne są jakieś zasoby, które pomogą Ci w poruszaniu się po procesie. Jeśli ich nie ma, zapytaj, czy rozważyliby stworzenie ich dla przyszłych kandydatów, takich jak ty.
Historie sukcesu
Amerykańskie wojsko ma ścisłą politykę przeciwko ślepocie barw, ponieważ żołnierze muszą być w stanie rozpoznać różne kolorowe flagi i sygnały. Istnieje jednak wiele historii sukcesu żołnierzy z daltonizmem, którzy służyli z honorem w wojsku pomimo swojej ślepoty barw.
Mark Thompson urodził się z rzadką formą ślepoty barw zwanej deuteranomalią, co oznacza, że widzi czerwienie jako zielenie, a zielenie jako błękity. Zaciągnął się do wojska w 1998 roku w wieku 24 lat po ukończeniu studiów licencjackich z historii na Central Connecticut State University. Został Army Ranger i służył przez dwie tury za granicą, zanim opuścił służbę w 2003 roku z powodu obrażeń odniesionych podczas drugiej tury w Afganistanie.
Sierżant sztabowy Gregory Felder - Felder urodził się z wrodzonym niedoborem kolorów, ale zaciągnął się do armii jako żołnierz piechoty w 2000 roku i został wysłany do Iraku w latach 2003-2004 (Patterson). Odbył dwie tury w Iraku, po czym został zwolniony ze służby z powodu obrażeń odniesionych w wyniku eksplozji IED (Patterson).
Bradley Wiggins to brytyjski kolarz, który wygrał Tour de France w 2012, 2013 i 2015 roku. Zdobył także złoto w wyścigu drużynowym mężczyzn na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 2008 roku i srebro na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 2012 roku. Oprócz osiągnięć sportowych, został uznany przez wiele publikacji za jednego z najbardziej utytułowanych brytyjskich sportowców w historii.
Dalsza droga: Poprawa polityki
Wojsko Stanów Zjednoczonych jest jedną z najbardziej zróżnicowanych instytucji na świecie. Jednak podobnie jak wiele innych organizacji, wciąż zmaga się z dyskryminacją i nierównością. I choć polityki takie jak równe szanse, akcja afirmatywna i szkolenia w zakresie różnorodności mają na celu promowanie sprawiedliwości i równości, nie zawsze działają tak dobrze, jak powinny. W rzeczywistości niektóre badania sugerują, że polityki te mogą nawet przynieść odwrotny skutek i prowadzić do dyskryminacji osób kolorowych - zwłaszcza czarnoskórych żołnierzy - ponieważ pomijają strukturalne nierówności, które nadal nękają nasze społeczeństwo.
W świetle tej rzeczywistości warto zastanowić się, czy istnieją alternatywne podejścia, które byłyby bardziej skuteczne w promowaniu sprawiedliwości rasowej w wojsku.
Jednym z możliwych rozwiązań jest polityka "colorblindness": podejście, które ma na celu ignorowanie rasy lub pochodzenia etnicznego przy podejmowaniu decyzji o zatrudnieniu, awansie lub możliwościach przydziału. Colorblindness może przybierać różne formy w zależności od kontekstu, w którym jest stosowana: Na przykład, może to oznaczać unikanie wyraźnych odniesień do rasy podczas oceny kandydatów do pracy; lub może to oznaczać niepytanie o pochodzenie rodzinne kandydata podczas rozmowy kwalifikacyjnej; lub może to oznaczać stosowanie standardowych testów, takich jak SAT, zamiast polegania na subiektywnych ocenach (takich jak rekomendacje przełożonych).
Możliwe postępy ekspertów w zakresie polityki
Paneliści zgodzili się, że ustalanie cen emisji dwutlenku węgla jest jednym z najskuteczniejszych sposobów redukcji emisji. Ceny emisji dwutlenku węgla sprawiają, że emitenci płacą za swoje zanieczyszczenia, co zachęca ich do znalezienia czystszych alternatyw lub zmniejszenia produkcji. Paneliści omówili również alternatywne instrumenty i mechanizmy polityczne, takie jak systemy limitów i handlu lub inne podejścia rynkowe.
Panelistów zapytano, co by zrobili, gdyby byli odpowiedzialni za plan klimatyczny rządu federalnego. Odpowiedzieli:
Mark Jaccard, profesor na Uniwersytecie Simona Frasera: "Wyznaczyłbym cel na 2030 r., który odpowiadałby 80% poniżej poziomów z 2005 r.". Dodał, że cel ten powinien zostać osiągnięty dzięki ustaleniu cen emisji dwutlenku węgla i "bez dotacji dla jakiejkolwiek konkretnej technologii".
Tim Flannery, klimatolog: "Nalegałbym na wprowadzenie ceny emisji dwutlenku węgla, która byłaby zgodna z tymi celami 80% poniżej poziomów z 2005 r. do 2030 r.". Dodał, że rząd powinien mieć jasny plan, w jaki sposób osiągnie te cele w czasie i że powinien skupić się na poprawie efektywności energetycznej w budynkach i transporcie, zamiast inwestować zbyt dużo w nowe technologie, takie jak elektrownie jądrowe czy biopaliwa.
Wnioski
Chociaż ruch w kierunku przyjmowania do Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych kandydatów ze ślepotą na kolor skóry jest godny pochwały, to jeśli mają nastąpić ulepszenia w polityce, należy wziąć pod uwagę kompleksowe podejście, które uwzględnia indywidualne uprzedzenia i kwestie systemowe.
Wiązałoby się to z rygorystycznym szkoleniem i wykorzystaniem technologii wspierających, w połączeniu z solidnymi zasadami, które zapewniają sprawiedliwe i równe traktowanie całego personelu wojskowego.
