De Amerikaanse strijdkrachten hebben voor het eerst in meer dan 25 jaar besloten om kandidaten met kleurenblindheid te accepteren. Deze ogenschijnlijk kleine beslissing van de Amerikaanse strijdkrachten is op veel kritiek gestuit, zowel van binnen als van buiten het leger.
Een groot deel van deze onenigheid heeft te maken met de bezorgdheid dat kleurenblinde soldaten minder veilig zijn op het slagveld dan soldaten met een normaal gezichtsvermogen. Er zijn ook vragen over de vraag of er eigenlijk wel een voordeel is voor Beleid voor militaire kleurenblindheid.
Militair beleid inzake kleurenblindheid
In augustus 2009 heeft het Ministerie van Defensie (DoD) een richtlijn uitgevaardigd die discriminatie op basis van ras, huidskleur en nationale afkomst verbiedt. Het DoD heeft ook stappen ondernomen om ervoor te zorgen dat alle dienstleden gelijk worden behandeld, ongeacht hun ras of etniciteit.
De volgende informatie is bedoeld om je te helpen het beleid van het DoD voor gelijke kansen en positieve actie te begrijpen.
De beleidsverklaring inzake gelijke kansen
De Gelijke kansen van het Ministerie van Defensie In de beleidsverklaring staat dat discriminatie op grond van ras, huidskleur of nationale afkomst in strijd is met de goede orde en discipline, het moreel ondermijnt en de uitvoering van missies schaadt. De EO-beleidsverklaring stelt verder dat elk lid van de militaire dienst gelijke kansen op ontwikkeling en promotie moet hebben.
Discriminatie van een persoon op basis van ras, huidskleur of nationale afkomst is in strijd met de goede orde en discipline omdat het verdeeldheid zaait onder de leden van onze strijdkrachten en hun gevechtsklaarheid verzwakt door het onderlinge vertrouwen te ondermijnen. Het is onder dit beleid niet toegestaan dat een militaire commandant of andere leidinggevende zijn of haar autoriteit gebruikt om een lid van de strijdkrachten te discrimineren omdat hij of zij zich heeft uitgesproken tegen racisme of raciale stereotypering die beledigend is voor anderen.
Geïmplementeerd en beperkingen
Het Amerikaanse leger kent een lange geschiedenis van discriminatie en segregatie. Aan het begin van de 20e eeuw was het Amerikaanse leger zelfs gesegregeerd op kleur. Afro-Amerikaanse soldaten werden gedwongen om in aparte eenheden te dienen en mochten niet hoger klimmen dan de rang van sergeant.
Het Amerikaanse leger heeft sindsdien een beleid aangenomen dat discriminatie op basis van ras, geslacht of seksuele geaardheid verbiedt. Het Ministerie van Defensie (DoD) heeft ook een beleid tegen discriminatie op basis van kleurenblindheid. Het basisidee achter dit beleid is dat als iemand geen onderscheid kan maken tussen kleuren, hij nog steeds zijn taken als soldaat effectief genoeg kan uitvoeren om aan de normen van het leger en het DoD te voldoen.
Het beleid van het DoD tegen kleurenblindheid is niet nieuw; het is al bijna 50 jaar van kracht en werkt heel goed voor mensen die een vorm van kleurenblindheid (CVD) hebben. Het richt zich echter niet op alle vormen van CVD en sommigen zijn van mening dat dit beleid moet worden veranderd, zodat het rekening houdt met alle soorten CVD en gelijke kansen biedt aan alle mensen, ongeacht hun vermogen om kleuren correct te zien.
Uitdagingen voor kleurenblinde soldaten
Kleurenblinde soldaten worden geconfronteerd met uitdagingen als het gaat om hun carrière in het leger. Er zijn beleidsregels die hen verbieden om als piloot of scherpschutter te dienen omdat ze moeite hebben met het zien van rood en groen. Dit is te wijten aan het feit dat kleurenblindheid een visuele beperking is.
Als piloot of sluipschutter werken vereist een goed gezichtsvermogen en kleurenblindheid is zeker een uitdaging. Er zijn echter ook andere manieren om in het leger te dienen zonder deze functies.
Kleurenblinden kunnen worden opgeroepen voor het leger, maar ze kunnen niet dienen als piloot of scherpschutter omdat ze moeite hebben met het onderscheiden van rode en groene kleuren. Er zijn verschillende manieren waarop een soldaat als kleurenblind kan worden geclassificeerd:
Rood-groen kleurenzien deficiëntie (CVD)
Blauwgeel CVD
Totale kleurenblindheid
De loopbaanontwikkeling en werktevredenheid beïnvloeden
Een kleurenblinde soldaat kan ernstige gevolgen ondervinden van het beleid en de procedures van zijn werkgever. Ze kunnen mogelijk bepaalde taken niet uitvoeren waarvoor een hoge mate van kleurwaarneming nodig is. Daarnaast kan het geldende beleid ook van invloed zijn op hun carrièreverloop en tevredenheid op het werk.
Als je een kleurenblinde soldaat bent, moet je de volgende uitdagingen kennen:
Uitdaging 1: Kleurenblinde soldaten zijn mogelijk niet in staat om taken uit te voeren die een hoge mate van kleurwaarneming vereisen.
In sommige gevallen moeten soldaten taken uitvoeren die een hoge mate van kleurwaarneming vereisen. Hieronder vallen taken zoals het repareren van voertuigen, het lezen van kaarten en het besturen van vliegtuigen tijdens gevechtsomstandigheden. Als je kleurenblind bent, kun je dit soort taken misschien niet succesvol uitvoeren omdat je niet goed genoeg kleuren ziet om objecten nauwkeurig of snel genoeg te zien. Het kan ook zijn dat je hulp van anderen nodig hebt om deze taken effectief uit te voeren. Dit kan leiden tot vertraging bij het voltooien van je taak of zelfs tot mislukking als een andere persoon op dat moment niet beschikbaar is.
Uitdaging 2: Kleurenblinde soldaten zouden kunnen lijden onder een verminderde arbeidstevredenheid als ze hun toegewezen taken niet met succes kunnen uitvoeren.
Het is belangrijk dat elke soldaat zich tevreden voelt met zijn werk, omdat dit invloed kan hebben op hoe goed hij presteert op het slagveld of tijdens missies in vredestijd. Als een kleurenblinde soldaat zijn werk niet effectief kan doen, kan hij teleurgesteld zijn in zijn prestaties en dit kan zijn moreel verlagen. Dit kan vooral gevaarlijk zijn als de soldaat in een gevechtszone dient; als hij depressief of moedeloos wordt, kan dit zijn prestaties beïnvloeden en zichzelf of anderen in gevaar brengen.
Strategieën om de uitdagingen te overwinnen
Kleurblind aannamebeleid is gebaseerd op de aanname dat verschillen in ras en etniciteit geen invloed hebben op de werkprestaties. Maar deze aannames gaan voorbij aan het feit dat raciale en etnische minderheden vaak worden gediscrimineerd op de werkvloer.
Het goede nieuws is dat het kleurenblinde aannamebeleid kan worden aangepast om het speelveld voor minderheden gelijk te maken.
Hier volgen enkele strategieën om de uitdagingen te overwinnen:
Begrijp je eigen vooroordelen. Onderzoek toont aan dat zelfs mensen die denken dat ze niet bevooroordeeld zijn, onbewuste vooroordelen kunnen hebben tegen mensen van een ander ras of een andere etniciteit. Deze vooroordelen kunnen worden veroorzaakt door zoiets simpels als een naam of foto, wat invloed kan hebben op aanwervingsbeslissingen, zelfs als je het je niet realiseert.
Leer over training in onbewuste vooroordelen en neem stappen om de effecten ervan te verminderen. Je kunt beginnen met lezen over de soorten vooroordelen die we allemaal hebben en hoe ze onze besluitvormingsprocessen kunnen beïnvloeden, zoals met de Impliciete Associatie Test (IAT) van Harvard. Vervolgens kun je meer leren over hoe je deze effecten kunt verminderen met technieken zoals mindfulness meditatie en kritische denkoefeningen.
Volg een training over hoe je effectief sollicitatiegesprekken voert, zodat je niet onbedoeld je vooroordelen onthult tijdens sollicitatiegesprekken of andere interacties op de werkplek met diverse kandidaten. Dit helpt ervoor te zorgen dat kandidaten niet worden uitgesloten vanwege hun ras of etniciteit - en dat je geen gekwalificeerde sollicitanten afwijst vanwege onbewuste vooroordelen.
Trainingsprogramma's, hulpmiddelen en technologieën
Er zijn trainingsprogramma's, hulpmiddelen en technologieën beschikbaar om kleurenblinde soldaten te helpen hun beperkingen te overwinnen. Deze omvatten:
Kleurwaarnemingstests. Kleurwaarnemingstests zijn een standaard screeningsinstrument dat door het leger wordt gebruikt om te bepalen of een soldaat al dan niet een tekort aan kleurwaarneming heeft. Deze tests kunnen persoonlijk of online worden afgenomen en zijn in veel talen beschikbaar. Als je deze test moet doen, vraag dan je recruiter om informatie over waar je heen moet en wat je nodig hebt (bijv. identiteitskaart of geboorteakte).
Software voor kleurwaarnemingstraining. Deze software helpt mensen met een normaal kleurenzicht om kleuren te leren interpreteren zoals ze eruit zouden zien voor iemand met een kleurgebrek (bijvoorbeeld iemand die rood/groen kleurenblind is). De software maakt gebruik van afbeeldingen en visualisaties waarmee gebruikers kunnen zien hoe verschillende kleuren eruit zien wanneer ze worden bekeken door verschillende lenzen van kleurenblindheid.
Kleurblinde contactlenzen (ook wel colorkinds rood-groen kleurenblindheid contacten). Deze contactlenzen maken gebruik van speciale filters die mensen met rood/groen tekorten helpen onderscheid te maken tussen deze kleuren door ze te versterken voor verbeterde identificatie en herkenning. De contactlenzen kunnen online of bij sommige optometristen worden gekocht; ze zijn echter niet bedoeld voor autorijden en mogen alleen worden gedragen tijdens het uitvoeren van taken die niets met autorijden te maken hebben, zoals het lezen van documenten of het kijken naar films op tv.
Militaire kleurenblindheid is een belangrijk onderwerp voor veel mensen in het leger. Het is echter vaak een moeilijk onderwerp om te bespreken met superieuren of personeelsafdelingen. De volgende suggesties kunnen nuttig zijn bij het benaderen van je superieuren of HR-afdeling over zaken die met kleurenblindheid te maken hebben:
Leg uit dat je informatie zoekt over hoe je verder moet gaan met je sollicitatieprocedure en dat je zeker wilt weten dat je hun beleid goed begrijpt.
Laat ze weten dat je niet om een speciale behandeling vraagt, maar dat je gelijk behandeld wilt worden.
Vraag of er hulpmiddelen beschikbaar zijn om je door het proces te helpen. Als die er niet zijn, vraag dan of ze die willen creëren voor toekomstige sollicitanten zoals jij.
Succesverhalen
Het Amerikaanse leger heeft een strikt beleid tegen kleurenblindheid omdat soldaten in staat moeten zijn om verschillende gekleurde vlaggen en signalen te herkennen. Er zijn echter veel succesverhalen van kleurenblinde soldaten die ondanks hun kleurenblindheid eervol in het leger hebben gediend.
Mark Thompson werd geboren met een zeldzame vorm van kleurenblindheid die deuteranomalie heet, wat betekent dat hij rood als groen ziet en groen als blauw. Hij ging in 1998 op 24-jarige leeftijd bij het leger nadat hij zijn bachelordiploma geschiedenis had behaald aan de Central Connecticut State University. Hij werd een Army Ranger en diende twee missies overzee voordat hij in 2003 uit dienst ging vanwege verwondingen die hij opliep tijdens zijn tweede missie in Afghanistan.
Staff Sergeant Gregory Felder - Felder werd geboren met een aangeboren kleurafwijking, maar ging in 2000 toch bij het leger als infanterist en werd in 2003-2004 uitgezonden naar Irak (Patterson). Hij diende twee tours in Irak voordat hij medisch werd ontslagen vanwege zijn verwondingen door een IED-explosie (Patterson).
Bradley Wiggins is een Britse wielrenner die de Tour de France won in 2012, 2013 en 2015. Hij won ook goud op de ploegenachtervolging voor mannen op de Olympische Zomerspelen van 2008 en zilver op de Olympische Zomerspelen van 2012. Naast zijn atletische prestaties is hij door veel publicaties erkend als een van de meest succesvolle Britse sporters ooit.
De weg vooruit: Het beleid verbeteren
Het Amerikaanse leger is een van de meest diverse instellingen ter wereld. Maar net als veel andere organisaties worstelt het nog steeds met discriminatie en ongelijkheid. En hoewel beleidsmaatregelen zoals gelijke kansen, positieve actie en diversiteitstraining zijn ontworpen om eerlijkheid en gelijkheid te bevorderen, werken ze niet altijd zo goed als ze zouden moeten. Sommige onderzoeken suggereren zelfs dat dit beleid averechts kan werken en kan leiden tot discriminerende resultaten tegen gekleurde mensen - met name zwarte soldaten - omdat het voorbijgaat aan de structurele ongelijkheden die onze samenleving nog steeds teisteren.
In het licht van deze realiteit is het de moeite waard om te overwegen of er alternatieve benaderingen zijn die effectiever zijn om raciale rechtvaardigheid in het leger te bevorderen.
Een mogelijke oplossing is "kleurenblindheid": een benadering die erop gericht is om ras of etniciteit te negeren bij het nemen van beslissingen over aanwerving, promotie of toewijzingsmogelijkheden. Kleurenblindheid kan verschillende vormen aannemen, afhankelijk van de context waarin het wordt toegepast: Het kan bijvoorbeeld betekenen dat expliciete verwijzingen naar ras worden vermeden bij het evalueren van sollicitanten; of het kan betekenen dat er tijdens een sollicitatiegesprek niet wordt gevraagd naar de familieachtergrond van een kandidaat; of het kan betekenen dat er gestandaardiseerde tests zoals de SAT worden gebruikt in plaats van te vertrouwen op subjectieve beoordelingen (zoals aanbevelingen van supervisors).
Mogelijke vooruitgang van experts in beleid
De panelleden waren het erover eens dat het beprijzen van koolstof een van de meest effectieve manieren is om de uitstoot te verminderen. Koolstofbeprijzing laat vervuilers betalen voor hun vervuiling, wat hen stimuleert om schonere alternatieven te vinden of hun productie te verminderen. De panelleden bespraken ook alternatieve beleidsinstrumenten en -mechanismen, zoals cap-and-trade systemen of andere marktgebaseerde benaderingen.
De panelleden werd gevraagd wat zij zouden doen als zij de leiding hadden over het klimaatplan van de federale regering. Ze antwoordden:
Mark Jaccard, professor aan de Simon Fraser Universiteit: "Ik zou een doel stellen voor 2030, wat gelijk zou staan aan 80% onder het niveau van 2005." Hij voegde eraan toe dat dit doel bereikt zou moeten worden met een koolstofprijs en "zonder subsidies voor een bepaalde technologie".
Tim Flannery, klimaatwetenschapper: "Ik zou aandringen op een koolstofprijs die consistent is met die doelstellingen 80% onder het niveau van 2005 in 2030." Hij voegde eraan toe dat de regering een duidelijk plan moet hebben voor hoe ze deze doelen na verloop van tijd wil bereiken en dat ze zich moet richten op het verbeteren van de energie-efficiëntie in gebouwen en transport in plaats van te zwaar te investeren in nieuwe technologieën zoals kerncentrales of biobrandstoffen.
Conclusie
Hoewel de stap om kleurenblinde sollicitanten te accepteren in het Amerikaanse leger prijzenswaardig is, moet er een alomvattende aanpak worden overwogen die rekening houdt met individuele vooroordelen en systemische problemen als het beleid moet worden verbeterd.
Dit zou rigoureuze training en het gebruik van ondersteunende technologieën betekenen, in combinatie met een robuust beleid dat een eerlijke en gelijke behandeling van alle militairen garandeert.
